Blog

Niezależnie od tego czy nasz czworonożny przyjaciel preferuje gonitwy po łące z przyjaciółmi, czy też leniwe spacery, zakończone wskoczeniem na ulubioną kanapę – do wszystkich tych przyjemności niezbędne są zdrowe, silne kończyny miedniczne, dające „napęd” do ruchu.
Niestety, czasem tylne łapy ulegają urazom, a do najczęstszych należy ZERWANIE WIĘZADŁA KRZYŻOWEGO DOCZASZKOWEGO (CCL).

Wspomniane więzadło jest JEDNYM Z NAJWAŻNIEJSZYCH elementów STABILIZUJĄCYCH KOLANO, czyli dbającym o to, by kości budujące ten potężny staw (udowa i piszczelowa) pracowały prawidłowo i nie przemieszczały się wprzód, bądź na boki.

JAK zatem DOCHODZI do tak poważnego URAZU?

Wiele osób kojarzy zerwanie więzadła z sytuacjami typowymi dla medycyny ludzkiej – amatorski trening koszykówki, mecz znanej drużyny piłkarskiej, względnie niezbyt fartowny upadek na śliskim chodniku…
W przypadku zwierząt wygląda to nieco inaczej. Oczywiście, zerwanie CCL zdarza się psom sportowym czy służbowym, jednak większość pacjentów stanowią czworonogi prowadzące „zwyczajny” tryb życia! Jak to możliwe?
Szacuje się, że u przeszło 80% czworonogów, omawiany uraz jest pochodną trwających już WCZEŚNIEJ procesów ZWYRODNIENIOWYCH! Jednym słowem – więzadło STOPNIOWO NISZCZEJE, aż w końcu pewnego dnia wystarczy niewielki wysiłek (czasem np. próba wskoczenia na kanapę…), by doszło do ostatecznego uszkodzenia.

CO zatem SPRAWIA, że tak ważna struktura ulega ZWYRODNIENIU?

1. BUDOWA PSA.
Uszkodzeniom CCL sprzyja tzw. strome kątowanie kończyn miednicznych. Cechuje ono te psy, których tylne łapy wydają się, w pozycji stojącej, dość mocno spionizowane, co jest powiązane ze specyficznym ukształtowaniem kości piszczelowej (w podudziu).

Rasy predysponowane, to m.in.:
- psy DUŻE: labrador retrievery, golden retrievery, american staffordshire terriery, rottweilery, nowofunlandy, mastiff, akita inu;
- psy MAŁE: Yorkshire terrier, west highland white terrier, buldożki francuskie;
- KOTY: maine coon

2. OTYŁOŚĆ (!)

3. Podejrzewa się także wpływ ZABURZEŃ METABOLICZNYCH (m.in. niedoczynności tarczycy).
Co ważne – ponieważ przyczyny te nie ograniczają się przecież do wpływu na jedno kolano… statystycznie 1/3 pacjentów z zerwanym CCL, w ciągu roku-dwóch wraca z tym samym problemem w drugiej kończynie.

C.d.n. 😉