Dziś kilka słów o metodzie, którą preferujemy w leczeniu zerwania więzadła krzyżowego doczaszkowego (CCL). Jest nią jedna z najczęściej wybieranych, choć też bardzo wymagających technik – TPLO (ang. tibia plateau leveling osteotomy).
Należy ona do grupy metod BIOMECHANICZNYCH, tj. bazujących na analizie i modyfikacji sił działających w stawie. Nie ma tutaj odtwarzania uszkodzonego więzadła (co dla wielu bywa dość zaskakujące). Jeszcze przed zabiegiem wykonujemy badanie RTG oraz odpowiednie pomiary, na podstawie których analizujemy, jak powinno wyglądać prawidłowe ułożenie względem siebie struktur wewnątrz stawu kolanowego. Następnie, w trakcie operacji, odcinamy fragment kości piszczelowej (tzw. nasadę bliższą), po czym… z powrotem go mocujemy, tyle, że pod zmienionym, bardziej korzystnym dla pacjenta kątem. Służą do tego specjalne płytki i śruby, które zostają w stawie już na stałe. Dodatkowo zaopatrujemy ewentualne uszkodzenia struktur stawowych (chrząstki, łąkotek etc.).
Choć opis może brzmieć nieco traumatycznie, jest to jedna z najmniej inwazyjnych metod! Wymaga oczywiście odpowiedniej opieki pooperacyjnej (m.in. noszenia miękkiego opatrunku czy przyjmowania w pierwszych dobach leków przeciwbólowych), ale pacjenci wracają do formy naprawdę szybko! Jest to jedna z podstawowych zalet, za którą ją cenimy. Prawidłowo wykonane TPLO, wraz z uważną opieką pozabiegową, dają szansę nawet na powrót do sportu!
Jest to również metoda bardzo uniwersalna. W przeciwieństwie do niektórych innych, popularnych technik, można ją zastosować niezależnie od wielkości pacjenta, ukątowania jego kończyn miednicznych, jak również wieku (po odpowiedniej modyfikacji, TPLO można wykonać nawet u psów ROSNĄCYCH!).
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych